Historia Plusk sięga 3000 lat wstecz, osiedlał się tu lud koczowniczy, który wędrował na północ, w poszukiwaniu bursztynu. Wybierano miejsca nad jeziorami, z płaskim i płytkim brzegiem, z wyspą gdzie można się było ukryć przed wrogiem, a za plecami musiał być las. W lasach polowali, w jeziorze łowili ryby a na wyspie chowali zmarłych. Średnia życia wynosiła 25 lat.
Z tego okresu pochodzą pierwsze, udokumentowane ślady osadnictwa w Pluskach. Do tej pory znaleziono miedzy innymi:
Historię osadnictwa sprzed naszej ery najlepiej poznaje się po cmentarzyskach. W owych czasach lokalizowano je przeważnie na wzniesieniach z ładnym widokiem na okolice. Zwłoki palono, a prochy wsypywano do glinianych czar, które układano w dołku wyłożonym kamieniami. Zasypywano je ziemią oraz popiołem z paleniska i przygniatano kamieniami. Jako ciekawostkę można dodać, że podobny pochówek urządzano koniom. W Pluskach mamy dwa cmentarzyska sprzed naszej ery. Jednym z nich jest Góra Kuka z pięknym widokiem na jezioro i okolice. Miejsce to zostało archeologicznie zbadane w 1936 roku przez nauczyciela z Olsztyna nazwiskiem Fromm. Znalazł on tutaj i opisał 7 grobów znajdujących się na głębokości 30-70 cm.
Oto skrótowy ich opis:
19 sierpnia 1407 roku zaczęła powstawać wieś o kształcie w jakim ją dzisiaj znamy. Założył ją Stephan Dawgel na prawie chełmińskim otrzymując od Parafii Gryźlińskiej 300 łanów ziemi, w tym 3 łany wolne od podatku dla sołtysa. Oprócz powinności wojennych był zobowiązany zarządzać sołectwem, a także rozstrzygał drobne spory w całości. W tym czasie stosunek napływowych Niemców do Prusaków był jak 1 do 3. W listopadzie 1582 roku Heinrich Preuss z kapituły warmińskiej kupił prawa do wioski, a 2 kwietnia 1599 r., otrzymał tytuł lokatora, aby ściągnąć do wioski osadników i zasiedlić ich.
widok z Góry Kuka 1938 r.
